Op naar de Neuker. (Of hoe rij ik een hondje dood met dezelfde haarinplant heeft als haar bazin).
De groep bestond dit keer uit 2 alcoholisten, 2 kreupelen (knie), 2 met overgewicht, 2 kreupelen (medicijngebruik), 2 honden (waarvan 1 zwart), 2 zonder eigen haarkleur, 2 mannen waarvan 1 met tondeuse (remington) en eigen kapperskleed, 2 conducteurs, 2 machinisten, 2 Ns vrouwen die ook machinst zijn, 2 niet werkenden en 2 net werkenden. Het budget is ruim overschreden dus nu na thuiskomst gehaktballen met aardappels uit de pot en appelmoes.
Het begon op een parkeerplaats ergens bij Venlo, als de laatste auto op de verzamelplaats stopt, pipi, pipi en pipi storten zich uit de auto met de blazen vol urine, snel reppen ze zich naar het prachtige restaurant om via de tolpoortjes de druk op de urinebuis onder de 1 bar te krijgen, met blije gezichten vervoegen zij zich in de rij voor een bamischijf, de Chinees (niet die van die bamischijf, maar die andere met die menukaart) vraagt of de kleine bruine hond mee mag in de touringcar, ze missen nog nr:672 op de kaart, ik zeg neem maar mee, een lid uit onze groep voorkomt een 1e gespannen sfeer door de Chinees met menukaart uit te leggen dat het in dit geval om een politiehond gaat, een zgn Snifferdog en dat de hond een zenderimpantaat heeft net als haar eigenaar, de chinees met menukaart ziet af van de transactie en hoeft de €300,- niet terug.
We gaan verder naar de volgende gegeven coördinaat en de Duitse eifel blijkt ons doel te zijn, geweldig, we trekken in de laatste auto een wijntje open, onze taak zit er op, het laatste stukkie gaat ze ook wel redden. We komen aan bij een prachtig oud vakwerkhuisje, het staat in een prachtig dalletje waar al het regenwater uit het dorpje Benenburg zich verzameld, de zon gaat schijnen en de honden doen hun drukje direct op het ruime grasveld voor ons huis, er wordt besloten om het voor nu te laten indrogen en dan de volgende dag achter de rozenstruik te trappen. De kamerindeling is snel gemaakt, dieren niet in 1 ruimte bij elkaar, alcoholisten ver weg, hoog en achterin, probleemgevallen laag en gelijkvloers, mensen met nasale baklucht fobie vlak bij de keuken zodat de afwas snel klaar is. Mensen met opstartproblemen op de kamer met confrontatiespiegel. Tijdens het uitpakken blijkt dat het toiletpapier het makkelijkst mee te nemen was en het meest noodzakelijk, als 2e de zoetjes voor de koffie, wijn hebben we nog moeten bijhalen. De maaltijd was zeer uitgebreid en heerlijk, echte hertenstoof uit de duinen van Den Helder, rode kool van de velden rond Schagen en aardappelpuree uit Oostblokkerdam, de jus is mij onbekend gebleven maar is nog een paar dagen opgeboerd door de mensen met overgewicht. We besluiten te gaan douchen, in eerste instantie kunnen we geen douche vinden, in de keuken hing wel een klein bordje bij een stenen trappetje, op het bordje stond: zu erst douchen, frauen und kinder zusammen, kleider in die rechter ecke und schmuk im eimer auf der tisch an der linke ecke, we besluiten af te dalen .... ons handdoekje over de heupen geknoopt, tastend langs de donkere muren, met voeten zoekend op de stenen trap, we komen in een klein zaaltje, bijna donker, in het plafond hangen 10 regendouchekoppen, we zijn met 11, de laatste die net zoals met stoelendans verloren heeft moet naar de kant en gaat op de hurken onder de enige luchtschacht zitten en kijkt omhoog, een bruine kiekendief vliegt lachend over, we krijgen het koud, de eerste tekenen zijn daarvan bij de aanwezige dames te zien, de slimste van het stel gaat de warmwaterkraan zoeken, alleen koud water wordt gevonden en komt uit een stenen tuitje uit de muur op enkelhoogte, we kijken hoe het water langzaam naar het putje loopt in het midden van het zaaltje, in het weinige licht zien we dat het putje niet goed doorloopt, stukjes nagel en dotjes haar versperren de weg, de vrouw met de minste schaamte ontvouwt haar handoek en bukt om het putje te reinigen, ze laat een klein scheetje, direct vult het kleine zaaltje zich met haar gas, het is niet te harden, het kan toch niet al de hertenstoof zijn? We vluchten snel de trap op gaan op zoek naar de plattegrond van het huisje, het keldertje was de hobbykamer van de Ortscommandant die toen veel stage liep in Auschwitz. We gaan apart douchen, de putjes lopen haast niet door.
De dag erna vroeg op, weer putjes probleem, ontbijt met restand herten stoof en rode kool, met de auto naar de DB in Kall, daar begint het avontuur van deze dag, we zijn nog ontwetend van de dingen die voor ons staan. Het begint eigenlijk al op het perron, een dame (of heer) met valse wimpers, rode lippen, spendex broek, zonder slip staat ons te teasen door stiekum foto's van ons te maken en heupwiegend over de schaduwplekken op het perron te springen, als de trein vertrekt in tegenovergestelde richting staat spendex, met 1 hand in een lus aan het plafond, haar lippen nat te maken, ze kijkt constant naar 1 man in onze groep, we kijken stiekum naar het bijna erotische tafreel, we vergeten de stop knop in te drukken en slaan het eerste station over, we drukken de knop in voor de volgende, Mechenich, we stappen snel uit en voordat de minst getrainden de lift instappen horen we spendex roepen met een zware mannenstem: doe de groeten aan Chris de Kraai. We gaan aan de wandel langs een leuk fietspad naast een snelweg, 1e rotonde rechts 2e links, we stijgen 11%, Sommerrodelbahn, fuck nee hé, tussen de midgetgolfbaan en Duitse kinderen puffen we ons naar de boomgrens, op de lokatie aangekomen gaat 80% van de groep zonder te plassen direkt door naar het starthutje voor een kaartje om af te kunnen dalen naar het dal, 20% is verstandiger of gehandicapt, doen een plasje, bestellen een biertje en verschonen het vingerverband. Het bestellen van een biertje boven de boomgrens was wel iets waar we niet op voorbereid waren, de ober had nl een grote rode neus.....en... we bleven er maar naar kijken, we moesten elkaar af en toe onder de tafel schoppen om niet te blijven staren, hij had ook, net als 2 van ons, overgewicht, maar dan bovenin de bovenbenen, waardoor hij bij het lopen een schrijnend geluid maakte van 2 takken door de storm bewegend zonder tussenkomst van smeermiddelen uit de bast, zoals hars.. na enig navraag bleek dat hij onder de boomgrens was begonnen bij het gordijntje en elke dag harste, nu 500m hoger opgeklommen was hars moeilijker aan te komen en nu alleen nog dettoldoekjes voor de pauze gebruikte. De neus was ooit ontstaan door en vrouw in de trein zonder slip in spendex toen hij bij hoog water 3 jaar geleden van het talud viel en mocht ruiken omdat ze dacht dat het einde naderde. De kabouter in het kaartjeshutje had het druk, het zweet liep langs de koelkastmagneetjes dus gaan we hem helpen en tiefen de kinderen het dal in na de kaartjes in ontvangst te nemen, we blijken het toch verkeerd uit te leggen... nach vorne ist bremsen, nach hinten ist gute fahrt. We gaan aan de currywurst bij "der Nase" zo noemen we onze freund jetzt. We nemen afscheid van Leopold der Nase en wandelen via een kinderspeelplaats en vismeer over een bergketen naar de volgende verrassing...... Tony..... Tony is een bergmarmot die rondleidingen geeft op 34m ondergronds. We komen 7 min te laat, Tony is boos, vrouw met man giecheld, we krijgen uitleg over stenen, lood, parkieten, schuilkelders, moddur, pools stapelen en moddur, 6gr en weer harde knoppen. Tony wil naar huis, hij raffelt het af, 40/45 slaat hij over. We komen bovengronds en snakken naar een biergarten en die vinden we in een achtertuin bij Griselda onder een lindeboom die niet te zien is door een partytent, karaoke slaan we over, we splitsen ons op, hondenuitlaters, inkopers voor de grillplaatmiddag morgen, en kwartiermakers voor het avondeten, we verzamelen ons onder aan de burcht in het restaurant "grafswalderfürstgehege" ze hebben er Ahrwijn, we worden er stil van, zo lekker, we eten lang en gezellig, voor sommige is het te veel, we vragen om doggybag, dat kennen ze niet dus alles wat overblijft gaat mee op de huid. We komen terug en gaan douchen, putje blijft kut. Bonte avond, gat in holdup 2x, slip weg, geen ritme gevoel meer, warm, jeuk, mazzl ( lights out). Volgende ochtend uitslapen, ontbijt met rode kool en kaas, in ieder geval voor een ieder watwils. De wandeldag staat voor de deur, het plan is om 28km te lopen, de eerste 12km gaan we met de auto naar het tussenpunt, op het terras besluiten we het eerste gedeelte van het saaie 2e gedeelte over te slaan, de laatste 4 km die we van de mooie route doen eindigen we op het terras van de Benediktinner nonnenklooster in..... dat weet ik niet meer, ze brouwen daar zelf bier en blazen hun eigen glas, maar ja dat mag je niet meenemen....we lopen terug naar de auto's en rijden de lange 12km terug naar het pandje. Er gaan 4 mensen douchen en van 2 nemen we intens afscheid, de ramen gaan open, de grillplaten op tafel, eerst een spelletje doen op tv, via laptop, dongel, wifipunt, afstandsbediening, hotspot en dikke nek, idd best leuk. Grillplaten is altijd goed en lekker vanaf nu Ff kwijt .... weer bonte avond of gesprek over NS..?... De laatste ochtend, we stofzuigen alles, restafval in de gesloten bak, plastic in de volle bak, papier in de waar is de bak. 2 zijn al weg, 2 gaan hun eigen weg, 7 gaan naar de Ahr om het sfeertje te proeven, vol indrukken, verbazing, afschuw en akeligheid zitten we in het zonnetje met een heerlijk wijntje en flammkuchen te mijmeren over de volgende bijeenkomst in Preston Palace.
Bedankt iedereen, het was geweldig......Made
Ps.... ik had ook morgen kunnen gaan vissen in Noorwegen...suxxes pik.. hou me op de hoogte.