Voel wat ik voel. Als de zon straks onder gaat krijgen we het koud. We zijn van het water gestormd, ineens, we wisten dat het kwam, maar zo snel? 4 Germanen zijn te water geraakt, de boot sloeg om op een verkeerde golf, we zijn nog wezen helpen, maar helaas, een helicopter was ons voor, ze leven nog wel gelukkig, de boot afgesleept, maar toch gezonken net voor Hallibut Ally, het is zo gebeurd, wat gaat het snel. Wat een ochtend hebben wij meegemaakt, het begon met een ram op de slaapkamerdeur, 4.07u, ik kom direkt uit mijn remslaap en voel naast me....... niks, het is licht buiten, een Theo ( meeuw) roept om hulp, ik loop naar de deur, Peter staat al klaar met zijn matras, hij schuift snel langs mij heen. Tot mijn verbazing gaat het zeer snel kruien zelfs zonder koffie, het is niet substantieel, maar toch het is er uit, we stappen direkt in ons pak, ik vergeet mijn slip en naar later blijkt ook Peter,de boot is afgetankt en de vis jiblyjablys staan aan dek om uitgestrooid te worden, de 40pk Susuki start direkt zoals elke dag. Theo staat op de steiger ( meeuw heeft trek) de haven uit om 4.61 u, glad water, ik voel iets, een adem, een warme adem. Ik gooi de vis jyblyafvalingewanden over boord........ Theo is niet alleen. We gaan binnendoor naar de visstek, als we aankomen is de visstek weg, het water tussen Hitra en Froya is glad en we kunnen de plek niet echt vinden, we vangen 6 polak en 1 mooie leng. We genieten van de laatste ochtend, dat wel, maar ff rammen had wel leuk geweest, aan de horizon zien we de verwachtte donderwolken komen, we trekken langzaam terug, langzaam is niet snel genoeg, we worden ingehaald door Odin, wat een golven ineens, we zijn wel wat gewend na 30jr, maar dit was heel gek, we missen de afslag naar Robert en moeten buitenom, zoute golven striemen in ons gezicht, we komen Germanen tegen in een superboot maar geen ervaring een andere boot volgt niet en twijffelt, zecgaan weer naar open zee, de andere Germanen volgen ons tussen de eilanden en ondieptes. Achter het schapen eiland liggen 2 witte bootjes, Peter houdt in, ze weten de weg niet meer, we roepen hun om ons te volgen, dat zijn er al 3 achter ons aan, als we de Dolmsundet opvaren is iedereen weer een beetje blij, we laten ze gaan naar huis, wij gaan terug als we een rot gevoel hebben over de andere boot, ze zijn niet meer op de plek, we gaan terug, zijknat tot de slip (hadden we niet aan, nooit de laatste dag.......) Peter gaat nog even buitenom en dan zien we de rode fakkel, we hebben brandstof zat, we gaan vol gas, na 25 min komen we in de buurt, helicopter, Ferry, 3 vissersboten rond een omgeslagen vakantievissersboot, ik voel iets over mijn rug, ik adem maar vergeet te ademen, de boot zinkt, de vissersboot Gr?na wenkt ons om mee te gaan, we gaan weg van de plek, we zijn doodop, als we na 1.5u weer op bekend terrein komen slaat de Gr?na af, we zwaaien naar ze en gaan naar ons viskamp, alle boten zijn al thuis, de Germanen staan aan de kade te wachten, ze klappen zachtjes met hun handen, ze helpen ons met aanleggen, ze dragen onze vis naar de fileerplek en fileren de vis, ook onze boot maken ze schoon, we gaan douchen en omdat wij de enige met drank over, zit ons hutje snel vol, het wordt een mooie dankbare avond.

Nu zit ik alleen in de hoek van de bank...je moest eens weten wat ik voel..ik adem mijn adem..

Made