Hitra, er was iets met Hitra, diep in me had ik al het gevoel dat er iets was met Hitra, in 2003 liep ik al met dat gevoel, we waren toen ook op Hitra om te vissen en toen we boodschappen gingen doen in Fillan zag ik haar in de supermarkt, een rode vrouw in Noorwegen, ze viel op door haar lach, ik vroeg haar waar de bruine suiker stond, kom maar zei ze, volg me maar, ik keek alleen maar naar haar opgestoken rode haar, ze bukte bij de vaatwastabletjes, die heb je toch ook nodig Ton? Ik was direkt van slag, de gang naar de bruine suiker heb ik volledig gemist, ik kwam pas bij in de auto terug naar ons vissershuis. In 2013 waren we weer op Hitra met 8 mannen, de auto's volgeladen met boodschappen, bruine suiker, afwasblokjes en zelfs een markeerstift, boodschappen hoeften we niet te doen, ik kon niet weg, het was te gezellig, er moest voor 8 man gevist worden, mijn camper had iets onderhoud nodig en het is 10 jaar later, de supermarkt was er niet meer. In 2015 weer op Hitra geweest met de Pelsen bus, door het open riool op de laatste gassen van de benzinetank, Vader Pels vangt onze eerste heilbotten, alleen in een boot voor 10 man en voor de deur, big smile om nooit te vergeten. Pollak in de whirlpool ook om nooit te vergeten, vissen naast de zalmkwekerij van Robert enz, ik was zelfs na bijna weer 10 jaar haar rode haar vergeten. Nu weer op Hitra met de buurman, het was het enige plekje wat nog over was, een soort washok tussen de fileerruimte en het tochtgat naar de boten, buurman slaapt in de huiskamer ivm de grote ruimte, ik slaap in bed. De boot ligt voor de deur, alles werkt in deze Duitse enclave, de Germanen zijn vriendelijk maar wel lelijk. Na 3 dagen redden we het niet meer, de afwasblokjes zijn op, (we hebben geen koolvis gevangen) bruine suiker staat nog in Nederland ( ook spek, vlees, kaas, eigenlijk alles uit de koeling en de vriezer) slagroom vergeten en markeerstift kwijt, we moeten iets, de Toyota Aygo staat al 3 dagen te pruttelen, hoe die uit moet weten we niet, zullen we naar een supermarkt gaan? We spreken af om dat vanmiddag te doen en dan op de terugweg 14 berkjes te kopen in een tuincentrum om de verkwisting van de Toyota te compenseren en om die boompjes dan klimaatneutraal en rekeninghoudend met de windrichting uit zee, op het het ecologische schapeneiland Hødda met onze eigen handen te planten, verder willen we dit eiland bereiken door de motor van de boot 17min van te voren uit te zetten, wat zullen we lekker slapen....... De Germanen naast het tochtgat bieden ons een kippenpoot aan, het zat in de bagage en hun en ze doen er niks mee, we hebben honger en zien er ook zo uit, we moeten echt boodschappen doen, het vuil stapelt zich op, vuilnis in diepvrieszakjes is echt niet te doen, laten we gaan, dan nemen we daarna wel een drankje. Als we de p plaats oplopen staat de Aygo al open, af en toe laat ze uit de uitlaat een klein pffje horen, zo blij is ze. We gaan naar Fillan daar is een nieuwe supermarkt aan een nieuwe rotonde en nieuwe verkeersdrempels, de Aygo heeft een zeer korte wielbasis en gaat er vol voor, gelukkig zonder boodschappen achterin, Nel had dood geweest. We lopen de Coop binnen, we zijn haast alleen, haast, want in de hoek zitten een paar 60+ssers zich erg te vervelen, ze praten hard op en hun looprekjes staan kriskras, jammer. De Coop is groter dan we dachten, we lopen wat rond met onze kar, de markeerstift is snel gevonden evenals ui, de bruine suiker is een uitdaging. In de supermarkt staat 1 gebukte dame met Coop op haar rug, een mintgroen shirt, haar broeksriem iets te strak waardoor haar extra huid goed te zien is, ik vraag in mijn beste Noors waar de bruine suiker staat, ik wens haar eerst goedemiddag, zonder iets te zeggen loopt ze voor mij uit, ik kijk naar haar opgestoken blonde haar, ze bukt bij de afwasblokjes en knipoogt, de bruine suiker staat bij de witte suiker lacht ze, ken je me niet zegt ze, kijk naar mijn uitgroei, kom kijk eens goed, ik ben van nature rood net als jouw moeder die naast mijn moeder woonde in de Roemer Visscherstraat in Haarlem. Mijn moeder rood? Zeg ik, oja dat is ook zo als ik door het sleutelgat keek van haar slaapkamer zag ik altijd een plukje rood, idd je hebt gelijk, maar ben jij dan de dochter van mevr Putters? De buurvrouw die mij alles heeft geleerd over mijn lichaam? Ja dat ben ik zegt ze, ik ben 17 jaar ouder dan jij, mijn moeder was toen al 82, ik heb haar poezie album doorgelezen toen ze overleden was en was zeer onder de indruk van jou leergierigheid toen, ze heeft een fotoalbum bijgehouden en die wordt nu nog steeds hier in Noorwegen gebruikt op scholen om aan te tonen dat leeftijd er niks toe doet als je lichaam op ontdekken staat. Ik weet niet hoe ik mij nu voel, we namen vriendelijk afscheid hoor, maar ik was weer in de war, ik heb op de weg terug geen hert gezien, de berken konden me gestolen worden en de markeerstift..... nou laat maar.

We zijn terug. Morgen om 4u op, laatste ochtend, daarna veel wind, nog ff rammen gaan we

Groet Made